Bionica

Bionika to technika, która stara się rozwiązywać trudne problemy i wyzwania techniczne, wykorzystując wiedzę o naturze i biologii. Bionika to znacznie więcej niż metoda; często określa się ją również jako samodzielną interdyscyplinarną naukę. W bionice procesy biologiczne są bezpośrednio przenoszone na dany problem i wyprowadzane są zupełnie nowe możliwe rozwiązania. Bionika (znana również jako biomimikra, biomimetyka lub biomimesis) zajmuje się przenoszeniem zjawisk z natury do technologii.

Dzięki tej technice studenci będą mogli zastosować zasady, które można znaleźć w naturze do procesu kreatywnego myślenia. Celem jest wprowadzenie zestawu narzędzi i podstawowych koncepcji, które mogą pomóc osobom rozwiązującym problemy z dowolnej dziedziny rozpocząć włączanie spostrzeżeń z natury do swoich rozwiązań, aby nauczyć się tworzyć produkty, procesy i systemy, które rozwiązują nasze największe wyzwania projektowe w sposób zrównoważony i w solidarności z całym życiem na ziemi.

Chrząszcz = zbieranie wody

Chrząszcz Stenocara jest mistrzem w zbieraniu wody. Ten mały czarny robak żyje w surowym, suchym środowisku pustynnym i może przetrwać dzięki unikalnej konstrukcji swojej skorupy. Grzbiet Stenocara pokryty jest małymi, gładkimi wypustkami, które służą jako punkty zbierania skondensowanej wody lub mgły. Cała skorupa pokryta jest śliskim, teflonowym woskiem i posiada kanały, dzięki którym skondensowana woda z porannej rosy trafia do ust żuka. Jest to genialne w swojej prostocie.

Naukowcom z MIT udało się rozwinąć koncepcję zainspirowaną skorupą Stenocara, opisaną po raz pierwszy przez Andrew Parkera z Uniwersytetu Oksfordzkiego. Stworzyli materiał, który zbiera wodę z powietrza skuteczniej niż istniejące projekty. Około 22 krajów na świecie używa sieci do zbierania wody z powietrza, więc taki wzrost wydajności mógłby mieć duże znaczenie.

Ptaki = odrzutowce Ptaki mogą zwiększyć dystans, na jaki są w stanie polecieć, o ponad 70% dzięki zastosowaniu formacji w kształcie litery V. Naukowcy odkryli, że gdy stado przyjmuje znaną formację V, kiedy jeden ptak macha skrzydłami, tworzy mały podmuch, który unosi ptaka za nim. Gdy każdy ptak przechodzi, dodaje swoją własną energię do skoku, pomagając wszystkim ptakom utrzymać lot. Obracając się w swojej kolejności w stosie, rozkładają wysiłek. Grupa badaczy z Uniwersytetu Stanforda uważa, że pasażerskie linie lotnicze mogłyby uzyskać oszczędności paliwa, przyjmując taką samą taktykę. Zespół, kierowany przez profesora Ilana Kroo, przewiduje scenariusz, w którym odrzutowce z lotnisk na Zachodnim Wybrzeżu spotykają się i lecą w formacji w drodze do miejsc przeznaczenia na Wschodnim Wybrzeżu. Podróżując w kształcie litery V, z samolotami wykonującymi skręty z przodu, tak jak robią to ptaki, Kroo i jego zespół mogą oszczędzać paliwo. Naukowcy uważają, że samoloty mogłyby zużywać o 15% mniej paliwa w porównaniu z lataniem solo.